Przejdź do zawartości

Jakow Babienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakow Babienko
Яков Алексеевич Бабенко
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

25 października 1913
Czałbasy, obwód chersoński

Data i miejsce śmierci

28 maja 1979
Kachowka

Przebieg służby
Lata służby

1932–1936,
1939–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

117 Gwardyjska Dywizja Piechoty 13 Armii

Stanowiska

dowódca 333 gwardyjskiego pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Jakow Aleksiejewicz Babienko (ros. Яков Алексеевич Бабенко, ur. 12 października?/25 października 1913 we wsi Czałbasy (obecnie Winogradowo w rejonie aleszkowskim w obwodzie chersońskim), zm. 28 maja 1979 w Kachowce) był radzieckim podpułkownikiem i Bohaterem Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. W 1931 ukończył technikum w Odessie, od 1932 do 1936 i ponownie od 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskową szkołę piechoty w Kijowie. Od sierpnia 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Południowym w składzie 18 Armii, od 1942 należał do WKP(b). W 1943 skończył przyśpieszony kurs Akademii Wojskowej im. Frunzego i został dowódcą pułku przemianowanego na 333 gwardyjski pułk piechoty (w składzie 117 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 13 Armii), brał udział w wyzwalaniu wielu miejscowości Ukrainy, w grudniu 1943 wyróżnił się podczas wyzwalania Berdyczowa. W 1944 brał udział w walkach o uchwycenie i utrzymanie przyczółku sandomierskiego na Wiśle. Zimą 1945 na 1 Froncie Ukraińskim uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej, w tym w wyzwalaniu Kielc i Piotrkowa, później w forsowaniu Odry i walkach w rejonie Ścinawy. 26 stycznia 1945 dowodzony przez niego pułk odparł wiele niemieckich kontrataków i przeprowadził natarcie na przedmieściach Głogowa. Wiosną 1945 brał udział w walkach o Berlin i o Pragę. W 1946 został zwolniony z armii, później pracował w Ciurupińsku, gdzie został przewodniczącym rejonowego komitetu wykonawczego, i w Kachowce.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]